Het is een gave. Op bevlogen wijze over de natuur vertellen en over het belang van insecten. Bijvoorbeeld aan kinderen van de basisschool die vervolgens zonder aarzelen onder stenen en houtblokken op zoek gaan naar pissebedden. Rob Kostermann bezat die gave. En of het nu om pissebed Ribbeltje ging, de hoofdpersoon uit een leerzame opdracht, insecten en visjes uit de sloot of om de allerkleinsten die Kabouter Tuin te hulp schoten, alle kinderen luisterden met aandacht naar die lange, vriendelijke mijnheer met zijn aparte muts op. Vooral over de bijen wist hij werkelijk ‘alles’.
Rob is op Eerste Paasdag overleden. Niet onverwacht. De laatste jaren streed hij tegen kanker, lange tijd met onverwoestbaar optimisme. In Rob (of Bob), aan velen in IJsselstein vooral bekend als imker en als kenner van groen in onze naaste omgeving, is de bekwaamheid van het onderwijzen pas op latere leeftijd opgebloeid. Het grootste deel van zijn loopbaan was hij werkzaam in een technisch beroep, in Nederland, maar ook buiten de landsgrenzen. Hij hield er onder meer zijn liefde voor Ierse muziek aan over. In zijn jonge jaren in IJsselstein verzeild geraakt na de ontmoeting met zijn grote liefde. Vorig jaar vierden zij hun vijftigjarig huwelijksfeest. De vreugde was groot: gelukkig, dat heeft hij toch mooi nog gehaald. En met IJsselstein is hij ook min of meer ‘getrouwd’. Verdiepte zich in de mensen die hier wonen en in de verhalen over die mensen, in heden en verleden. Interesseerde zich voor de geschiedenis van de stad. En voor de natuur in en om de stad, altijd weer de natuur. Hij kon er eindeloos over vertellen. En meer nog, hij heeft zich er jarenlang voor ingezet. Op vele terreinen was Rob actief: 30 jaar voorzitter en drijvende kracht van de IJsselsteinse Bijenvereniging – op 8 maart jl. droeg hij het stokje over -, zowat tien jaar betrokken bij Groenplatform IJsselstein (GPIJ), aan de wieg gestaan van Wijktuin Achterveld & Groenvliet, docent en hartstochtelijk pleitbezorger van Natuur- en Milieueducatie (NME). Wie met hem heeft samen gewerkt, roemt zijn inzet. Dat hij ‘altijd’ bereikbaar was – voor bijenzwermen bijvoorbeeld – zal het thuisfront mogelijk vaak genoeg hebben betreurd. De mensen die hij hielp daarentegen, waren hem dankbaar. Aan Wijktuin Achterveld & Groenvliet heeft hij, vanaf de oprichting in 2016, een enorme bijdrage geleverd. Met zijn technische kennis en handigheid. Met zijn bijenkundigheid. Met zijn oplettendheid – “hé, kijk daar, een gehakkelde aurelia” en “hoor je de tuinfluiter?”. En met zijn attente omgang met alles en iedereen. Veel mensen zullen hem gaan missen. IJsselstein heeft een bevlogen inwoner verloren.
Namens Wijktuin Achterveld & Groenvliet en Groenplatform IJsselstein
Agnes Jonker
Bijgaande foto is gemaakt door Carel Bijlenga
